Kalp Kırılmasın Diye

Kalbim harf harf kırılır,
Noktasız virgülsüz destanlarını okurken.
Öyküsü üzer, iz bırakır;
Sen yanımda değilken.
Bilsen de yaralasan karnımın neresi yumuşak.
Olsan da yenmez artık bir avuç kan kırmızı nar,
Bir kucak dolusu Aşk, alevler içinde yanar!
Ağır ağır kokusu, siner zamana anahtar deliğinden,
Bilmezsin ne kalpler kırıldı sen misli sen değin,
Bilmezsin ne canlar alındı Aşk dilinden.
Konuşsam kesilirsin,
Sussam; ölüm dersin, daha erken gelsin.
Eh' bu işler de böyle işte,
Görmüşün gözü kör olsun.
Görmemiş ne bilsin...
İyi insan olana kadar kaç kişi ipe dizilsin,
On parmağında on mağrifet,
Koş bak, aman biri parmağından düşsün...
Sözde söz yerinde ağır,
Dinlenmez ki denilen, sabitse fikir akıl.
Oysa uzun uzadıya bir hikayeden çok
Seslendirilmeyen bir geçmiş daha akılda kalır.