Gönlümün penceresini açıp ,
Kalp kadar kar tuttum.
Üşümüş ,aşkından titreşiyordu.
Sardım, sarılan parmaklarıma
Isıttım, buz tutmuş yüreğini
Aşk dolu bakışlarımla tuttum dileğimi
Çözülmeye başladı aşkımdan
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta