İlk gözlerim gözlerine dokundu
Uzak bir merhaba ile tesadüf zannetti.
Onu sevmekten hiç vazgeçmedim;
En kuytu köşelerde,
kapı aralıklarında,
Saniyelik geçip gidişlerle, Tesadüf zannetti.
Adına hangi aitlik ekini koysam
Bana ait olmadı, tesadüf zannetti.
Geçerken uğrayan bir yolcu zannetti beni,
Ev sahibiydi oysa kendisi
Tesadüf zannetti.
Aynı can, aynı kan,
aynıydık aynalara bakınca
Hep aynıydı yüzlerimize yansıyan
tesadüf zannetti.
Aynı renk giyinirdik
Aynı gezegende ‘ayn’ miktarı
Görüş günlerimizi tesadüf zannetti.
Onlu, onsuz tüm günleri
Kutsal bir hazine gibi sakladım ta derinlerde,
Dinlemedi tesadüf zannetti.
O zaman alsın bu kadar tesadüfü,
Koysun şimdi
sol göğsün üstüne gelen Cebe,
Faili meçhul bir tesadüf kalayım,
Yürüdüğü her yerde…!
Kayıt Tarihi : 23.10.2020 11:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!