Kalp Gözüm Şiiri - Cumali Çorbacı

Akşamdı
Bir maviyi bir seni öpüyordu rüzgar
Akşamdı
Gölgem darağacına benziyordu
Ben senle buluyordum kim olduğumu
Dal yaprağını seviyordu
Dağ rüzgarını
Su sesini
Ben seni
Gittiğim yerde hep sensizliğim kalıyordu

Akşamdı
Yanımda olduğunu düşünüyordum en çok
Voltalarımda gidip gelirken yokluğuna
Bir kadın yüzü betimliyordum imgelerime
Sensizliğimde bir suret kanıyordu

Akşamdı
Bir yerler de yağmur yağıyordu
Islak bir bulut geçiyordu gözlerinden
Bütün ırmakları içiyordum
Susuzluğum senken...

Akşamdı
Gri hüzünler açıyordu gün batımı
Başı bozuk intihar çığlıklarıyla uçuyordu-
Gümüş kanatlı kırlangıçlar
Bir camel paketinin üstüne not düşüyordum__beni unutma__
Kalbim rehindi-
En yalnız yerimde üşüyordum

Akşamdı
Bir şiire başlayalı
Nereye dönsem
Kırık bir ayna gibi yüzüme bakıyordun
Çekip gidiyordu şiir defterimden-
Kanamalı bir aşk öyküsü...

Sen işte-
Hasreti boyuna yakışan
Gölgesi duruşuna
Kederi gözyaşına
Sen bir çiçeğin-özgün hali

Acılar bozmuyor yüzünü
Uykular ve şarkılar
Sığmıyor gecene
Bir martıyı kutsuyor deniz
Çabuk gel düş perim
Felaketi belamın
Ölmeye bir gerekçe
Her zaman buluruz biz...