Kalp bu ekmek gibi kırdığımız,
Sığırcık kuşları acımasızca gagalayan.
Gitmeliydim, kalmak oldu hatamız,
Meşalenin son ışığından,
Sadece dekoru bize kalan.
Yollar ayrıldı artık,
Geçmişin hatıraları geride kaldı.
Bir zamanlar umutla doluydu yürek,
Ama şimdi yalnızlıkla karşı karşıya.
Gözlerdeki ışıltı solmuş,
Sessizlik doldurmuş odaları.
Bir zamanlar neşe doluydu burası,
Ama şimdi yalnızlıkla dolu.
Belki de ayrılık kaçınılmazdı,
Ve belki de gitmek gerekiyordu.
Ama şimdi geriye sadece bir dekor kaldı,
Bir zamanlar olanların izleriyle dolu.
Kalp bu ekmek gibi kırıldı,
Ama umut hala var,
Yeniden inşa etmek için,
Yeniden yaraları iyileştirmek için,
Umut hala var..
Kayıt Tarihi : 2.5.2024 11:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!