Kaburgasından yaratılmış kadının sol göğsünden düşerken adam; kalkıp silkeler paçasına diken diken batmış ayrılık cümlelerini. Sağ elinin bileğini dayayıp alnına, çekip siler ecel terlerini. Kimsenin görüp gülüp gülmediğini umursamadan, düştü. Kalbinden başka hiç bir yeri ağrımadan, adam. Düştü, biliyordu. Ve düşündü; daha dündü, sevgilerce sabahladığı, Kısık sohbetlerin kısır sevdasından çocuklar doğuran kadın, Düştü, uyandığında başlayan. Bitti... O kazandı, yenildi. Bitti... O kazandı, mezarı. Bitmedi! dedi ve ekledi; Mutlaka vardir cesur kadın, mutlaka vardır; bu hayatın rövanşı...
Ismail KılınçaslanKayıt Tarihi : 10.11.2011 05:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!