Kalp, Akıl ve Aşk Şiiri - Ali Şafak Balı

An gelir, gün ortasında hülyalara dalar insan
Kendi gölgesinde dertlerine derman arar insan
Kendisi de bilmez, kalbi ne acılar destelemiş
Sarhoşlukta kaybolur, çıkacak yol sorar insan

Hayat bir bilmece, çözüm saklı kalp ve akılda
Biri korunak olur, ıslanırsa öteki yolculukta
Bilinmezliğe yürümektir, kalbin peşinden olan
Akıl dur der, çıkmaza tutulursa yön bu uğurda

Ben kendimden bilirim, hiç eksik olmaz elemim
Kalbim kimi severse aklım da onda olmalı benim
Aşka düşmek, çöle düşmekten beter, çıkış olmaz
Savrulur, kavrulur bir damlaya muhtaç bedenim

Derim ki yürek yetmez sadece, aşk bizi bulunca
Akla da sormalıdır, çekilir mi bu yaşam boyunca
Sevgili uğruna ölmek değildir, aşkı yüceltmek
Asıl olan uğruna yaşamaktır onun, akla uygunca

Ey şiir, sensizlikte bu yalnızlık nasıl çekilir
Kime açılır şu dertli gönüller ki keder silinir
Ruhlara aydınlık salar mısralarının ışıltıları
Vuslat olmasa da kadim dostluğun kadri bilinir

Temmuz '03