Kalp Şiiri - Kağan Çankaya

Kalp,
Acısını içinde yaşar.
Gözler güler;
Ağızlar, dudaklar ve yüzler.
Gülerler gülmesine de;
Her yüzü gülenin,
Özü güler mi?
Akan her gözyaşı
Yanaklara düşer mi?
Dağlar altında;
Her ezilenin,
Sırtı yere düşer mi?

Kalp,
Kendini kendinde yaşar.
Göğsünün dar kafesinden,
Gökleri aşar.
İçinde,
Renkleri, zevkleri,
Ağrıyı, sızıyı,
Sevinci, üzüntüyü...

Kalp vardır,
Evreni yaşar!
Kalp vardır,
Kafesinin kemiğini tadar!

Vardır,
Ya yaşar, ya yanar...

Bugün belki,
Yaşından büyük dertler var.
Bırak,
Ne varsa gelsin!
Yeryüzü üzerine binsin!
Sen, içine bak.
İçinden gökyüzünü çıkar!