Kalmaya Geldim Şiiri - Nuriye Akyol

Âşık'lar toplanmış, divan kurmuşlar
Bu ummân-ı âşk'a dalmaya geldim.
Derdi zikir ile ovup sarmışlar
Derdime bir çare bulmaya geldim.

Bu âşk'ı kuluna verene kurban
Kapısına lâyık görene kurban
Yüreğimde sevdam,sırtımda urbam
Misafir değilim, kalmaya geldim.

Garibin gönlünde binbir yara var
Dertler gelir, birbirini kovalar
Âşık olan bu kapıyı aralar
Gönül kapısını çalmaya geldim.

Âşık'ların her muradı yâr olur
Yâr olmayan ömür, ahuzâr olur
Duydum âşık'lara meydan kurulur
Bir kenarda nazar kılmaya geldim.

Bu âlemde bende varım diyemem
Muhabbet edemem, söz söyleyemem
Ĺâkin ağyâr ile lokma yiyemem
Âşık'lara yâren olmaya geldim.

Çıktığım her yola barikat kuran
Aklıma saplanıp, ruhumu yoran
Gönül bağımdaki gülleri saran
Dikenleri bir bir yolmaya geldim.

Yanar içim, göğnür özüm bitmezem
Bu kapıyı bulmuşum terketmezem
Kovulsamda, dövülsemde gitmezem
Sanmayın ki ateş almaya geldim.

Arzdan arşa kadar yükselir ahım
Tutukluk yapmakta duâ silahım
Anladım ki sebep, benim günahım
Tövbeyle yıkayıp, silmeye geldim.

Neyleyim dünyaya cennet kurulmuş
Âşık'lar cenneti yanmada bulmuş
Hicranî yâdelde artık yorulmuş
Yârin eşiğinde ölmeye geldim.

14/11/2022 Nuriye Akyol