Kalmamış Şiiri - Özcan Kurt

Karanlıkta ışık, harda gölgesi,
Bir hoş bakış belki gelir gerisi,
Kulaçlarken inan yeter nefesi,
Yorulsa insan bir kıyın kalmamış,

Kendinden dolu hep yanı yöresi,
Özlese insan az gelse göresi,
Uçup yorulsa da görüp tünesi,
Tutunsa insan bir dalın kalmamış,

Özvecan'ım mahzun çünkü onmamış,
Her fani doğar hep eşin sorarmış,
İnsan insanı bulur da tamlarmış,
Arasa can diğer yarın kalmamış,