I
biliyorsun
sen yoksun diye ağlamıyor
bu şehir
ben varım diye
biraz da
hangi sokakları aralasam
hangi kapılardan geçsem
hangi musluktan su içsem
bir yalnızlığa akıyorum
biliyorsun
sen yoksun...
II
sonra nasıl oluyorsa
bilmiyorsun
bizde kalan ne varsa
unuttum diyorsun
anlamıyorum
sonra diyorum
belki de bunu hep yapıyordun
bilmiyorum
biliyorsun
yalnızca sen
bunları...
III
neler biliyorsun sonra
bende unutmuş gibi bakıyorum
avucuma alıp da
sıradan bir gökyüzünü
biliyorsun
ben de olmamıştım hiç...
IV
bilmiyormuşuz
birbirimizsiz
yapabileceğimizi...
Kayıt Tarihi : 21.3.2013 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!