Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şimdi satmak prim yapıyor usta.
Üstelik kelepir fiyatına.
Ama cebellezi çokkkkkkkkkkkk.
Milleti 'sır kapıları 'ile 'kalp gözleri'ile uyutmaya devam ediyorlar.
Öyle gözüküyor ki; uyku hali epey daha devam edeceğe benziyor.
TEBRİKLERİMLE usta.
Selam ve dua.
Şimdi satmak prim yapıyor usta.
Üstelik kelepir fiyatına.
Ama cebellezi çokkkkkkkkkkkk.
Milleti 'sır kapıları 'ile 'kalp gözleri'ile uyutmaya devam ediyorlar.
Öyle gözüküyor ki; uyku hali epey daha devam edeceğe benziyor.
TEBRİKLERİMLE usta.
Selam ve dua.
Vatan da satılıyor abi. Özellikle şu vakıflar kanununda değişiklik yapılsın İstanbul'un epey bir kısmı azınlık vakıflarının eline geçecek. Ayrıca güneydoğuda ve sahil bölgelerinde yabancılar arsa, arazi almaya devam ediyor. Kıbrısı da sattık zaten... Yüreğinize sağlık. Selamlar.
umutsuz olmaya gerek yok bence. malesef devletin kurumları arpalık olarak kullanılınca bu hale geldik. şimdi hem üzülüyoruz hemde yemlıkleri satılanların halini görünce seviniyoruz.allah sonumuzu hayretsin
Ustadim yüreginize saglik güzel ifade etmissiniz amma ümit var olunuz hiç bir soysuzun gücü bu vatani satmaya yetmeyecektir.zira bu vatani sayisizca sehitler vererek kazandik.'Haysiyet Onur Namustur Vatan, Essiz Mücehverdir Dünyada Kitam, Ya Istiklal Ya ölüm Haykirdi Atam, Hafife Aliyorlar Dikkat edelim, Saygilar sunar devamini dilerim üstadim.
'Gündemi ümüğünden yakalamyı bilmişsiniz. fevkalade güzel bir noktaya temas etmişsiniz..ve yıllar sonra derim ki;
Ana-baba derken geçiyor yıllar
Memuru-işciyi eziyor onlar
Ekmişiz toprak diye taşlı tarlayı
Kaptırdık sırtımıdaki yünlü hırkayı
Ooy Babooo oyy, vay babo vayy vayyy'
'Gündemi ümüğünden yakalamyı bilmişsiniz. fevkalade güzel bir noktaya temas etmişsiniz..ve yıllar sonra derim ki;
Ana-baba derken geçiyor yıllar
Meuru-işciyi eziyor onlar
Ekmişiz toprak diye taşlı tarlayı
Kaptırdık sırtımıdaki yünlü hırkayı
Ooy Babooo oyy, vay babo vayy vayyy'
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta