Kalmadı Mecalim Şiiri - Hakan Eraslan

mecalim kalmadı artık
ıslak yollarda yürüyecek,
altıncı hissi sürüyecek
zamanım kalmadı.
söylenemeyen ve yazılamayan
hayata ait ne varsa
sende anlam bulacak.
gecelerin heybetini küçümsemiyorum.
koşarken, bahtıma düşen yaprakları,
sarmaşıkları
yerden kaldırıyorum.
bir renk daha katıyorum geceme,
ellerimde hayatın sıcaklığı
soğumadı daha...

üstünü kapattım yaralarımın
konuşurken bile anlamıyorsun.
belki de bilmiyorsun
karanlıkta şarkı söylemeyi.
geçebilsem büyülü hayalinden,
karışık labirentleri çözsem
acıyı ilerlemeden kessem.
tüm vücuduna
tüm parlaklığıyla güneşi getirsem.
artık kızmıyorum yalancı kelimelere,
uzaklaşırken hayran kalıyorum
beni ben yapan sevgiye...

ne anlam verirsek düşüncelerimize
ne yön verirsek hislerimize,
devrilmiş taşların hali gibi
derin köprülerin üstünden geçer gibi
sade ve gösterişsiz
uzun uzun yürümek.
sıkı pazarlıklar etmek
kaldırımlar üstüne
seçmek elimizde
sırrı ya da sırdaşı...

inceden sesler işittim
yüreğinden geçerken
şimdi ne düşünüyorsun
yalnız odanda
etrafı seyrederken
rüyalarına hükmederken
kaç metre uzak kaldın
olsaydın
zamanında olsaydın
kaç hece tükettin
kaç saat sabrettin
alın terimi sana akıtıyorum
sentezliyorum duygularımı
duygularımı akıtıyorum