Kalmadı Bu Dünyanın Tadı Tuzu

KALMADI BU DÜNYANIN TADI TUZU...
Yok be hafız yok kalmadı bu dünyanın tadı tuzu.
Ne gülende var samimiyet, ne ağlayanda yok oldu aslımız.
Eskidendi tartarak konuşmak eskidendi kurulan cümlelerin onuru,
Yok be hafız yok ne yanındayım diyene aldan, ne de ben varım sözüne inan.

Diller zehiri göstermeden bal damlatıyor.
Yüzlerde envai çeşit maske gerçeği hangisi şaşırtıyor.
Canım diyeni ara ki bulasın laf yüreğe uğramadan dökülüyor.
Yok be hafız yok özü ayrı, edalar ayrı gönüllerde zift kaynıyor.

İnandığımız yerden kırıla kırıla pas tuttu kalbimiz.
Elini omzuna koyduklarımızdan kökünden koptu güvenimiz.
Arkasını dönmeden nankör çıktı gözyaşını sildiklerimiz,
Yok be hafız yok halimiz içler acısı,
Yok be hafız yok vicdan karaborsaya düşmüş, temizlenmez bunca yürek karası....
(Döndü Dülger)