Öyle çoktu ki sustuklarim
Konuşmaya mecal kalmadı bende
Yılları heba etti yar sandığım
Yaşamaya heves kalmadı bende
Ağladım günlerce ben kaderime
Dökecek tek damla yaş kalmadı bende
Gülmeyi unuttum gamzeler küskün
Tebessüm edecek yüz kalmadı bende
Açtıkça kapandı tüm kapılarım
Bir sıcak yuvayı hep arzuladim
Yürüdüm yürüdüm yol bulamadım
Gidecek hiç bir yol kalmadı bende
Uykuya hasretim nice zamandır
Sisli bir buluta döndü gözlerim
Dalsam rüyalara unutur muyum
Kabustan öncesi kalmadı bende
Yazarım yazarım tükenmez kalem
Heceler mısralar çoğalır bende
Derdime dermanmış hep satırlar ım
Şiire dökecek söz kalmadı bende
Kayıt Tarihi : 20.2.2024 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!