Kalmadı Ben Dıye Bırsey Şiiri - Hakan Gümüş

Sana susarak anlattım her şeyi,
Anlamadın…
Gözümden değil, içimden aktı bu kan,
Sarılmadın.
Ben bir kere sevdim be kadın,
Sen bin kere yok saydın!

Geceye seni söyledim, duvarlara seni bağırdım,
Duydun mu?
Bir mezar kazdım içime, canlı canlı yatırdım,
Uyudun mu?
Sen giderken çırılçıplak kaldım,
Adımı bile üstümden soyup attın!

Ben kaldım, ama kalmadı ben diye bir şey!
Sen gittin, ben bittim, duymadı kimse.
Kaldırımlar şahit, gökyüzü yeminli,
Ben seni içimden sökemem ki!

Annem bile sustu adını duyunca,
O kadar yanmışım…
Bir bardak çay bile soğuyor elimde,
Sen hâlâ içimdesin.
Sevmek buysa,
Allah bir daha sevdirmesin!

Bu şehir sen kokuyor hâlâ,
Kaç sokak ezberledim yokluğunu.
Senin olmadığın her şey fazlalık,
Her nefesim günah gibi boğuyor ruhumu.

Ben kaldım, ama kalmadı ben diye bir şey!
Sen gittin, ben bittim, duymadı kimse.
Kaldırımlar şahit, gökyüzü yeminli,
Ben seni içimden sökemem ki!

Kimi kayıplar ölmez…
İnsanın içine gömülür.
Ben seni mezara değil,
Kendime gömdüm be gülüm…