Kalmadı Şiiri - Özcan Kurt

KALMADI

Doğru söyleyeni sevmez dara çekerler,
Ağıl ahır çok, ama içinde zimmet kalmadı.
Boş tarlalarda inler cinler halay sekerler,
Beton da para çok toprağa rağbet kalmadı.

İyi de karar için illa düşünmek gerek,
Görünür de gafa çok, içinde beyin zahmet kalmadı.
Gözümde çöp varmış deyu, kendin de mertek,
Laf, algı çok, ağırlığa el ayak gayret kalmadı.

İçinden geçeni söylemeye ister kocaman yürek,
Kitapta sayfa çok, okuyacak haslet kalmadı.
Var ise söyleyin canlar, bizler de bilek,
Bilgin çok, sadağa ok, bilgeye hürmet kalmadı..

Nice canlar çöllerde gezer beyhude arar,
Süret çok, kendine doğru hicret kalmadı,
Hep dalgalı bulanık oldu çoğu kıyılar.
Derinliği meçhul, dibinde ziynet kalmadı.

Özvecan'ım
Yaş kemale erdi, artık vaktım kalmadı,
Muhannetle tepişemem halım kalmadı,
Çok taş attım sahıbına gitti varmadı,
Şimdi ne adalet ne ortada devlet kalmadı.

ÖZ VE CAN