İz Kalmadı Şiiri - Kemal Özavcı

Gönlüm döndü kara kışa,
Geçti bahar yaz olmadı,
Kadermiş bu geldi başa,
Söylenecek söz kalmadı...

Esti geçti acı yeldi,
Dalında çiçeğim soldu,
Yar bağımda gonca güldü,
Edilecek naz kalmadı...

Yar diyerek yandı özüm,
Ondan öte yoktur sözüm,
Attım içe soldu yüzüm,
Ağlayacak göz kalmadı...

Vardım hakkın divanına,
Elim açtım yardan yana,
Umut kaldı öte yana,
Bu dünyada iz kalmadı...