Kalma... Şiiri - Hasan Belek 2

Kalma ki nefretimiz sevdamızı boğmasın,
Bu küllenmiş ateşten yeni bir kor doğmasın.

Kalma, hüzünlerimi gözlerine sürme hiç,
Kırık dökük dünyamı yollarına serme hiç.

Kalma ki hayalimiz birer kabus olmasın,
Ümitlerle yeşeren o bağımız solmasın.

Hadi kalma, vedasız, sessiz sedasız bitir,
Öyle bir bitir ki bu, maziye hasret getir.

Eller sanır bu sevda Kerem ile Aslı'dır,
Bilmezler bu hikâye baştan sona yaslıdır.

Hadi kalma, teselli sözlerini söyleme,
Yokluğunla bu kalbi yasa boğup eyleme.

Her sitemin sineye çekeceğim bilesin,
Gururumla gizlerim, sen nerden göreceksin?

Henüz meftun değilken bir damlacık ilgiye,
Sana kalbimi açan bulunur mu bir hediye!

Vefasız bülbüllere güller olur oyuncak,
Kim bilir gururundan kaç kadeh boşalacak!

Madem ki bu sevdanın vefasından uzaksın,
Kalma da sahte yüzler yeni yalanlar yazsın.

Yıldızlara da yazık, gene seni sorarsa!
O yollara da yazık, gene sana varırsa!

Sussun artık içimde fırtınalar, depremler!
Her gece ayrı bir gam, ayrı bir hüzün demler.

Git ki güzel anılar mazide de kalmasın,
Gönlümüzdeki çiçek daha fazla solmasın.

Kalma ki nefretimiz sevdamızı boğmasın,
Bu küllenmiş ateşten yeni bir kor doğmasın...

Hasan Belek
01 08 2025
Akçay