Bildiğini yapmıyorsan, ona bir renk katmıyorsan,
“Yapın, edin” demen boşa; gönüllere akmıyorsan.
Hâl dilini görür herkes; “ses ver” dersin, gelir bir ses.
İlim, amel arkadaşsa, hangi yönden esersen es…
Hem aydınlan, hem aydınlat, ilmine bir güzellik kat.
Hâl dilinle kalplere gir, “Hak” demenin zevkini tat.
En doğru yol, Hak yoludur, kul olmanın şartı budur.
Önce bir yap sonra söyle, amel ilmin sağ koludur…
Hep güzel gör, güzel düşün, kalp onarmak olsun işin,
Sevgi senin tek sermayen, bahar olsun yazın kışın.
Amelinde müflis olma; gör yanlışı, asla dalma,
Sözlerini tartıp söyle, “Hak” demekten geri kalma…
Kul olmakta olma tembel, ol her zaman munis bir el.
Sev her şeyi etme nefret, yapıp demek ne de güzel…
Salih amel yaklaştırır, seni Rabbe kavuşturur.
İşlerini âsân eder, Firdevslerde buluşturur…
Sözsüz konuş, Hak’la buluş, budur esas, esas duruş.
Gırtlağından insin sözün, hâl dilidir gerçek sunuş…
Dilinde hep aşk şivesi, gönlünde hep aşk neşesi,
Sarsın bütün benliğini, susmasın hiç Hakkın sesi…
Sükût edip söyle sözü, ekşitmesin hiçbir yüzü,
Gönüllere fısıldasın ve söndürsün yanan közü…
Duruşun hep nara atsın, hayatına bir renk katsın,
Kâlle değil, hâlle konuş; gönlün, kalbin aşkı tatsın…
Ercan Kurban
17.11.2012 İstanbul
Kayıt Tarihi : 17.11.2012 21:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!