tekkeyi bekleyen çorbayı içer
ufak ufak yerler malı götürür
iyice semirir seneler geçer
kalkmaz o koltuktan halen oturur
ne hayvan yayar ne tarlan ekilir
dış borç alıp biraz daha sekilir
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Çok güzel yazmışsınız hiç kimse koltuktan kendi rızası ile kalkmaz kaldıracaksın
Gücün yeterse tabiki onu koltuktan kaldıracak bir güç olmadığı için o keyfine bakar
Dünyadaki insan denilenlerin düzeni bu ne zaman gerçek insanlar çoğunlukta
Olursa zorla koltuktan kaldıracaksın kimse rahatından vaz geçmez gönüllü
kalemine gönlüne sağlık anlamlı dörtlükler tebrik ederim saygılar selamlar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta