Kalıyor. (-aşk'la, sevgili. -)

Her aşkın kendin"ce bir değeri var
Gönül"de silinmez, izi kalıyor
Geçse"de zamanla aleviy"le, har
Geriye hiç sönmez, közü kalıyor.

Büküyor boynunu ezilse"de
Çekiyor sineye çok üzülse"de
Sevilen her zaman kurt kesilse"de
Seven yanın"da hep, kuzu kalıyor.

Sonun"da vefasız, nankör çıksa"da
Terkedip yuvayı başa yıksa"da
Hatırlayınca çok canın yaksa"da
Hayel"de gözlerle, yüzü kalıyor.

Hissederken canla dudakların"da
Unutup yaşıyor uzakların"da
Yer edip aklınla kulakların"da
Ettiği yeminle, sözü kalıyor.

Bakınca duyduğun sonsuz sevgiye
Sorguluyorsun bu hazin son niye
Keşke sonu mutlu bitsey"di diye
Yürekte ukdey"le, sızı kalıyor.

Bir devran"ki senle, aşkta kapkara
Teslim olup soğuk esen rüzgara
Ermiyor ne kışa, nede bahara
Ömür mevsiminde, güzü kalıyor.