Kalın Saplı Bardak Şiiri - Önder Özer

Bir köyden diğerine geçerdik düğüne
Vasıtamız olmasada daha bir dinçti tabanvaylarımız
Erkenden koyulurduk çoğu zaman yola
Uzun tozlu patikada eskitirdik iskarpinlerimizi

Vakti geldiğinde gök kubbede kandiller yanar.
Karanlıkta komazdı bizi
İzli bir havai fişek gibiydik sanki
Aramızda bir söz olmazdı gizli

Kalın saplı bir bardaktı bizimkisi
Tutmuştuk tutuşmuştuk en sağlamından
Boş bir yerini bırakmamıştık
Her zaman sevmiştik sevilmiştik.