Kalenin Gülü Şiiri - Remzi Timar

Güneşli sahilde, kızğın kum gibi,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.
Eriyip tükenen, beyaz mum gibi,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

Gözlerin aklımı, başımdan aldı,
Ferhat etti beni, dağlara saldı,
Kalbimi bıraktım, o sende kaldı,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

Biliyorum, biraz daha çok erken,
Titriyor dizlerim, seninle birken,
Kuğu gibi, süzülürsün yörürken,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

Al hançeri; gel şu kalbime batır!
Yeterki bu gece, koynunda yatır,
Gizli saklı değil, bak çatır çatır,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

Melek mi huri mi, söyle sen nesin?
Bülbüle beş çeker, kız tatlı sesin,
Seneye ordayım, kararım kesin,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

Sen koydun gönlüme, ateşi közü,
Tutuştu yanıyor, Remzinin özü,
İstersen keselim, gel bu yıl sözü,
Yaktın beni yaktın, kalenin gülü.

11 - 07 - 2011 Mersin - Kızkalesi