Kalemler Melek Şimdi Şiiri - Esma Özdemir

İsmail’e inen Koç'tan beri
kurbanlar melerdi
o sebeple
bütün kuzular birer melekti...
ve, sürüye sayılmak
bugünki gibi, ayıp değildi.
ne de kurtlar, böylesine sürüye çoban!

eğ başını haydi
koy eşiğe de
kurban ol yeter ki!
bağlasınlar gözlerini
bir bayram sabahı, okunsun duamız
kırmızı-beyaz kurdelelerle süslensin
okşansın başımız, sevinelim
bayram çocukları gibi...
aferin desinler
aferin! kurban ol yeter ki...!
kim paralarsa paralasın sana ne, etini!
ne koyun olmak ayıp
ne sürüye sayılmak
ne de, melemek şimdi...

şimdi...
tükenmiş mürekkep
tükenmiş fitiller;
ışık tutmaz geceler.
kör kuyulara bağlanmış
çekilmiş damarlarımız
cesetimizde can kalmamış!
damlamaz ak kağıtlara
akmaz kanımız... ki
nasıl yazsın kaderine küskün kalemler!
hokkamız kırık-mış...
kelimeler yorgun
noktalar eğilmiş virgüle;
başı önde gezer Nükteler...

kalemler, en masum
kalemler, günahsız bir bebek
ve hatta
özünü sorgulayabilen tüm...
Kalemler, melek şimdi..!