Konuşturulmayan ve tolumsal baskılar nedeniyle susmak zorunda bırakılan kadınlara itafen KALEMİNİ KONUŞTURAN KADIN mahlasıyla yazılarını sosyal medyada, SONNUR SEVER adıyla, PDF formatında bir e-dergi olan VESİLE DERGİ www.vesiledergi.com ve www.bizdenhabermerkezi.com sitelerinde yazmakta olan şair ve yazardır.
Dolansaydı parmakları saçlarımda
Bilirdim ve anlardım beni sevdiğini
Bir baba sevgisi aradım çoğu zaman
Ellerinin sıcaklığıyla saçlarımı okşayan
En yakınım en uzağım oldu her zaman
Beni bana bıraksalar
Kendim olmaktan havalara uçardım
Yaşını başını almışlığın algısal öğretileri
Toplumun eğreti ahlak duyargaları
Hepsinin canı cehenneme
Mutsuzluktan memnun olamayanları tatmin etmek mecburiyetinde değilim
Ben hangi dağın çiçeğiyim ? Bilinmez bir dağın bekçisiyim karda açan çiçek misali.
Biraz hırçın çokca sır dolu hüzünlerle...
Ben karadenizin en zor dağıyım. İhtişamlı, başı hep karlı bir kaçkarım.
Halsizim bu günlerde...
Bedenimin yalın hali, halsiz, bitkin ve uykusuz.
Ruhumun çekim hali anlamını yitirmiş dünya işlerinden bezgin bir halde.
Geceler zor geçiyor, bilginize...
Sancılı gecelerde tesbihin tanelerine sığınıyorum; bir bir Allah'ı anarak
Gidenlerden haber yok, soğuk topraklar örtmüş üzerini belli ki.
Ben hiç bildiğin gibi değilim
Bilmediğin kadarım
Ne eskisiyim zamanın
Ne yenisiyim buraların
Ben eski bir aşığınım
Bilmediğin kadar aşinayım sana
şimdi bağıra çağıra şarkı söylersem bana kızarsınız değil mi ?
öyle ya bir yerde çocuklar ölüyor şarkı söylemek olmaz.
şimdi bir dağın tepesine çıkıp avazım çıktığı kadar bağırsam bana deli der misiniz?
öyle ya bunca akıllı insan susmuşken benim bir dağ başında tüm öfkemi haykırmam delilik
Şimdi oturup ağlasam ve desem ki; siz de benim derdimle dertlenip ağlayacaksınız, bana güler geçersiniz muhtemelen.
öyle ya benim derdimden size ne ?
Gecenin bu deminde iki fincan kahve içince uykusuz kalıyorsun. Maksadımız fakir haneme gelenle, fikir haneside muhabbetin telvesini bulmak.
Uykusuzluğun bahanesi hoş sohbet olunca saatin ilerleyişi pek de dert olmuyor.
Acelemiz yok yastıkla buluşmaya,
Birkaç saat uyur kafamızı dinleriz elbet sabaha yaklaşan aydınlığa.
Yeter ki gönül hanemiz yıkılmasın bir kelam uğruna.
Benim özlemim gözümden süzülen bir damla yaştır.
Kalanı ise kimseler görmesin diye içimde saklı
Bir insan ne kadar özlem dolu olabilir ki
Yaşanmamış eksiklilere duyulan hasretliktir özlem.
Çocuk yasta ayrıldım doğduğum yerden.
Denize suya yeşile hasret kaldım bu koca şehirde.
Bölünmüşüm.
Önce ikiye bölmüşler beni
Sonra üçe sonra dörde bölmüşler
Kalbimi bin parçaya bölmüşüm,sevmişim
Sormamışlar beni
Halimi bilmemişler
Bazen kabullenmek lâzım
Olmuyorsa olmuyordur; olacağı da yoktur düşünülen şeyin.
Beyhude bekleyişlerle yok yere ümitlenip, sonra yıkılıyoruz domino taşı gibi!
Belki de bilmiyoruz, ne ile beslenip ümitlenmeyi ve ondan kaybediyoruz içimizdeki heyecanı.
Ama bazen de karşı taraf olup kalp kırıyoruz yok yere ümitlendi diye.
Oysa o insanı yaşatan şey sığındığı ümitleri değil miydi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!