Kalemin Sesi Şiiri - Feyza Kalem

Kalem tutan elleri, nasır bağlatan çile,
Hani nerede gençliğin soldu gitti nafile…
Akıl bir ummandır, ama anlayabilene!
Bin nasihat etsen de, sözün boştur cahile…

Gören gözünde arama, ne hata ne de kusur,
Dön kendine bir bak, önce bir düşün bir dur!
Hoş gör sen her hali kimde yok ki noksan?
Hükümdar olsa dünyada, bulursun hata ararsan!

Dünya değil asır, gözün aç kapa biter,
Edinmezsen faydalı işler, ömür boşa geçer gider,
Merhamet et sen kuşa, yerdeki karıncaya,
Kul bilmez belki ama bilir Mâlik, gider sanma boşa!

Kalem der; dünya fani tasa etme canına,
Her kula gelir dert, içindeki mânâyı anla!
Derman ol uzanabildiğin dallara,
Yüzdeki bir tebessüm şifa olur kullara...