Kalemin İç Çekmesi Şiiri - İmren Çelik

annemin karnında öğrenmişim yanlızlığı! !
sonrası alışkanlık işte;
acıların tiryakisi olmaya başladım.......

bütün sevgililerim;
benim içime kapanıklığıma dayanamadıkları için beni terketti...
yanlızlığı sevmiyorum aslında
ama yine de beni etkileyen bi sıcaklığı var....
acımın doruğa ulaştığı anlarda ağlayamıyorum bile,
beynime giden yol esrarengiz kör bi noktada yutulup kayboluyor sanki...
uçurumdan kalpsizce aşağı atılan
yüreğimin kırıntılarına doğru bedenimide bin parçaya ayırmak niyetiyle;
boşluğa bi adım daha atıyorum! !
hiç eskimeyen alışkanlıklarım gibi,
eskimiş yanlarım,çürümüş duygularıma rağmen
içimde bi yerlerde asla eskimeyen ve inadına gizlenen duygularım oluyor....

her sabah aynı sesle uyanmak mesela
ve/ ya
yanlız uynmanın verdiği acı ile iç çekmesi kalemin! ! !