Kalemin Hakkı Şiiri - Sinan Aydoğan

Aşkı yazsın diye aldım bu kalemi elime
Sevdayı, özlemi, hasreti yazsın…
Varsın diye dünyanın döndüğünü herkes anlasın
Ama yazmayacaksa boynu bükük çocukları
Gözlerinde yaşı kurumayan yetim analarını
İsyanı yazmayacaksa, zalimin zulmüne feryadı
Yazmayacaksa kulun hakkını kuldan çalanları
Ben o kalemi de kırarım,
Ömrüme ömür katan o sevdadan da cayarım

Umudu yazsın diye aldım bu kalemi elime
Yârin yanağındaki kahkahayı
Gül tutan ellerini,
İnci dizili saçlarının her bir telini…
Yazmayacaksa feryadı boğazına dizilmiş babaları
Emeği sele verilmiş koca yürekli adamları
Yazmayacaksa kül olan yılları, çalınan yarınları
Ben o kalemi de kırarım,
Gülünce yanağında gül açan o yardan da cayarım

Seni yazsın diye aldım bu kalemi elime
Elmasın, yakutun kıskandığı gözlerini
Susunca susmanı, konuşunca bülbül olmanı
Yazmayacaksa ihaneti, kahpeliği, kalleşliği
Öz vatanında vatanından mahrum ölenleri
Ve yazmayacaksa.!
Kendi yurdunda kendi halkına köle edileni
Ben o kalemi de kırarım,
Baktıkça cenneti yaşatan gözlerinden de cayarım