Kalemimin Büyüsü.. Şiiri - Melike Temur

Sen olamadığında, küstü kelimeler bana,
Anlamsızlaştı cümleler, özne sen olmayınca
Yüklem bulamadım, noktalayamadım..

Sen olmadığında, gözyaşları eksilmedi yüzümden,
Rüzgara karıştı her bir damla,
Belki sana ulaşır diye göz yaşlarım, rüzgarla birlikte ağladım..

Sen olmadığında, hüzün acıya dönüştü yüreğimde
Gözlerin gitmedi gözümün önünden, bilirsin çok severim gözlerini,
Dalıp gittim uzaklara, gözlerini görme umuduyla..

Sen olmadığında, tutuldum kaldım buralarda,
Sustu dilim, sessizliğe gömüldü kalbim,
Ruhumda bir hezeyan başladı, sığamadım dört duvarlar arasına..

Sen olmadığında eksiğim ben,
Sen olmadığında buruk..
Sen olmadığında çaresizim,
Sen olmadığında soluk..

‘Gözlerinin büyüsüne kapıldı kalemim, ve şimdi kalemimin büyüsü oldu gözlerin..’

(Temmuz, 2009)