Kalemimi atıyorum Şiiri - Oktay Avcu

Bana bir madenci elbisesi
Bir aydınlatma miğferi
Kazma ve kürek beraberinde
Birde maden ocağı gösterin
Yerin yüz metre derininde
Bin metre derininde fark etmez
Ne gönlümce nefesleneyim
Nede gönlümce usanayım
Artık kalemimi atıyorum
Eziyorum düşüncelerimi balyozlarla
Taşlarla taşların arasında eziyorum
Ve bir şekilsizleştiriyorum
Ellerim nasırlı
Yüzüm tanınmaz halde
Üstüm başım işçilik
Kara kurum, ter ve kin
Böyle görmek, böyle görmek istiyorum
Dürüstçe bir bakış hayata
İnsanları düşünmek
Onlar için üzülmekte neyime
Onları sevmekte neyime
Ben atıyorum kalemimi
Atıyorum sanatımı
Atıyorum kendimi
Atıyorum sımsıkı karalıyım
Küsmedim size küsmedim
Atlıyorum işçilerin, madenlerin ve taşların içine
Tarlalarla atlıyorum bahçelere
Ben fazladan bir sanatçıyım
Anladım
Anladım ki atıyorum