Kalem ve kağıt Şiiri - İbrahim Kılınç

Birgün oturmuştum şiir yazmaya
Sayfalar başladı bana kızmaya
Hakkın var mı milleti hep üzmeye?
Üzerime güzel şeyler yaz benim

Beni okuyanlar gülsün isterim
İnsanlığa ümit versin isterim
Herkes okumaya gelsin isterim
Elem taşımak mı kaderim benim?

Engin denizler var, yüce dağlar var
Mutluluğu bulan ne sevdalar var
Nice mutlu ölen, nice sağlar var
Onları anlatsın ak yüzüm benim

Kalem isyan etti, yazmam bak dedi
Kâğıtla aramı bozmam bak dedi
Yazdıkların bu canıma tak dedi
Sevgiyi anlatsın dizemiz bizim

İbrahim, şaşırıp kalma bu işe
Biz de biliriz ki dönemen başa
Körük ile gitme artık ateşe
Sevgi, neşe saçsın sözümüz bizim