Kalem sancısı Şiiri - Abdullah Ercan

ben geceyi sevdim
Ayışığı sessizliğinde
bir mum yakıp her satır arası
okumayı sevdim seni
yabancılaşıp yalnızlığıma
tanıdık cümleler kurdum
söylenmemiş

dilimin dikenleri döküldü
gülüşüm kaldı sesimde
yine de çıkmayan bir hece var
düğümlenen nefesimde
ey! yabancı
ey... dudağımdaki titreyiş
kalb ağrılarımın vakitsiz müsebbibi
affet
nikotin sarısı parmaklarımda
sancılanırken kalem!
kurutma mürekkebimi
seçkin okunmasa da yaz
Ayışığı karalamalarını
düşürüp dilimi uçurumlardan
bir çiçeğin yaprağına
...........
sonra,uyan sıçrayarak
ve
dön yastığına gözyaşlarıyla
medet yâ aşk