Kalem Şiiri - Vildan Altunbaş

Kendinden çok başkalarını mı? düşündün,
Belki de hiç uyumadın,
Yoruldun da dinlenmedin bile!
Ayakta geçti ömrün,oturmayı suç bildin nefsine.

Acaba hasta olduğunda önce işe,
Sonra doktora mı? gittin.
Bir kalem sevdasına, bak dünyadan geçtin.
Sen ilaç diye kendine, kalemleri mi seçtin.

Seni seven ne çok insan var,
Bense uzak her şey den, mutsuzluğa yakın,
Ne sohbetlerine gidebildim ne imza günlerine,
Bana da bir kalemle dertleşmek düştü.

Dolu,dolu geçmiş bir hayat,
Bu bir nimet Haktan, haksızlara inat,
Elinden kalem düşsede, toprak bulur,
Bir gün gitsen de Rabbine, kalem seni bize yazar durur.

Dertler canımızı yakarken,nasılda sevdik! ,
Öyle işledindi içimize, acı çekmeyi ödül bildik.
Bir gün gülsen, iki gün ağlamak isterim,
Ne tokluğa alışmak, ne aç kalmak isterim.

Dışarısı soğuk! , oda soğuk! ,
Hayatta böyle boş geçirene, inan ki som soğuk! ,
Hangi kelimeyi bulup, hangisiyle seni yansıtsam,
Dua et bize şu nefsimden bir kurtulsam.

Lise yıllarım ve senin kitapların, içimdeki soruları seninle cevapladım.
Belki haddim değildi, biraz anlatmak sana kendini,
Ama bir kalem serüveni, bu şiire işlenmeli,
Sadece yedi dörtlük yeter mi? , tanısaydım bende Hekimoğlu İsmail’i.

06.11.2002
yazan:GölgeŞairi

.....HEKİMOĞLU İSMAİL’e saygılarımla....(lise yıllarımda en çok okuduğum ve örnek aldığım tek kişiydi,kendisinin hastalandığı yıl yazdım.....şehrimize bile geldi fakat ben ona gidemedim..........nasıip olmadı)