Kale Duvarı Şiiri - Faik Ardahan

Kolayına değildir taşların duvar olması
Hele de kale duvarı
Onlarca, yüzlerce, binlerce taş değildir O.

Dostlukları anlatır,
Umutları, yalnızlıkları, sevinçleri anlatır
Ondandır aydınlıkta, karanlıkta, iyi günde
zor günde ayakta durması.

O da öyleydi,
Selam borcu olsa da bir martıya,
İnsandı hem de en yücesinden
Tuttu dostlarının, öğrencilerinin elinden,
yüreğinden götürdü yarınlara,

Tuttu sevdaların yükünü taşıdı umutlara,
Tuttu insanlığın önünden yürüdü aydınlığa.
Yıldızların onlarcasını, yüzlercesini, binlercesini
getirdi yan yana, üst üste,

Alın terini,
Güneşin aydınlığını,
Dolunayın coşkusunu,
Rüzgarın sevdasını,
Martının çığlığını,
Çocukların gülüşünü koydu emeğinin içine
En üstünde, en altında, harcında kendi vardı
Yapılan kale duvarının içinde.

Kale duvarını O yapsa da
Kendi vermedi adını
Büyükler adına CAHİT dediler
Soyadı özünden geliyordu ÇAKÇIL’dı.