Kaldırımları arşınlıyorum

Sahil boyunda
kaldırımları arşınlıyorum.
Taşlar birer bulmaca
ayaklarım kalemcesine.
Heceleri yerli yerine yazıyorum
kimini bilerek, kimini atarcasına.
Kaldırımları arşınlıyorum
her gördüğüm banka kurularak...

Gemileri izliyorum
kayıkları
martıları,
Yakamoza göz kırpıp
Poseidon'u arıyorum.
Balıkçılara,
balıklara göz atarak...
Gün batıyor, ben batıyorum
O güzelim rengi gözlerime çekerek.
Ay doğuyor, ben doğuyorum.
O küçücük noktaya nispet
kendi dünyamı küçülterek...

Kaldırımları arşınlıyorum
yorulmayan adımlarıma inat.
Nerde bir parıltı,
gözüm orada kelepçeli.
Kendimi oraya akıtıyorum,
telepati kuruyorum yakamozla bizzat
o benden, ben ondan deli...

Dalgalar bile
o kokuşmuş kültürün inadına
kimi zaman Nazım'dan bir şiir,
kimi zaman Veysel'den bir türkü
veriyor kulağıma.
Götürüyor beni Anadolu'ya
şehir, şehir...

Kaldırımları arşınlıyorum.
Kumların bittiği yerde
ayaklarımı arıyorum.
Beni taşımaktan yorulmuş,
beynimle birlikte
içine taşlar dolmuş
ayaklarımla içiçe
son kaldırıma basıyorum...