Kaldirimlar Şiiri - Selim Sar

Kirik kalpler sokaginda saat bes yirmi
Sabahin titreten soguklugunda
Yuruyor kaldirimlar bana bakarak
Yoksa benmiyim yuruyen.. Askina devran tutarak
Siyah incilerle suslenmis gerdanlik
Ve ince bakislarinda suzdugun zamani
Hatirlamak mi! Unutmak mi! sebebim
Bilmem yuruyorum safak oncesi
Karanlik.. ve titreten yalnizlik.

Her hucrem soluk alip verirken sen
Ve bir zamanlar sayikladigim dizelerim
Gelmeseler aklima bilirdim yolumu elbet
Dusunce ufuklarimi karartmis
Bozbulanik hayallerin pencesinde her adim
Ve atislari kalbimin sessiz ve isteksiz
Yitirdim seni zamanin icinde
Zaman beni eritti bir kultur kasesinde
Terazilerin imbikleri isyan ediyor
Her arzunun otesi bir dirhem nefret
Dengesi sasmis her duzen agliyor
Son yildiz karanliga veda ederken
Ve sen.. Herseye isyan giriyorsun beynime
Hucrelerim Alev alev siziyor da kalbime
Acisi hissediliyor mezapotamyadan
Slav ulkesine.. ve mans denizi kesiyor yolumu
Devri alem ruhum.. Devri alem girdap
Bir damla yas suzuluyor
Kaldirimlar kustah.. Hircin kaldirimlar
Ben mi yuruyorum? Onlar mi gidiyorlar?

Selim Sar
IZMIR/TURKEY
09.03.2009