Kollarını açıp öksüz yağmur tanesini kucaklayan kaldırım,
Acılar biriktirdin mi sende dünlerden alıp, gölgelerin yalnızlığına
Filizlenmedi mi içinde minicik bir kıpırtı, ebem kuşağı görüldüğünde,yüreğinin en derinlerinde
Kalkmak istemedin mi ayağa, kırçiçeğinin uçurum diplerindeki terkedilmişliğe inat gururuyla
Avaz avaz bağırsana -ezip geçtiğinizi sandınız- ama ben varım! ! !
Yolları taşıdın,yılları, sevgiyi, hayatı, aşkı
Alnımı değiriyorum yüzüne, sabrına,bilgeliğine.......
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta