Kaldırım taşları Şiiri - İlyas Kaplan

sen geldin mi aklıma
boz bulanık akar düşünceler
kan revan olur gözlerim
bir isyan ateşi kuşanırsın
vuruşuruz
üryan bir acıyla cebelleşirim

yüreğim yangın yeri
her şey birbirine karışmış
her bir şey iç içe geçmiş
paramparça talan edilmiş...
bir afete uğramış gibi

yanmış, yıkılmışım
kırılıyor dalım, dökülüyor yapraklarım
bir sonbahar yerine dönmüşüm
sustukça çoğalıyor rüzgarın sesi
söyleniyor bir sonbahar teranesi
yere düşen her yağmur tanesi

hazan yaprağı gibi savruluyor ruhum
geceye dökülen senin hasretin
gönlüme dökülen de
yağan yağmurla üşüyor yüreğim
üşüyor ellerim

aynada siluetin
aklımda sana dair her ne varsa
anlatıyorum
yersiz yurtsuz özlemleri
yokluğunun şarkısını söylüyor rüzgar
yalnızlığa terk edilmiş
şehrin kaldırımları da

sen gelince aklıma
sancılar saplanıyor yüreğime
kalbimin zembereği darmadağın oluyor
yalınayak yürümek istiyorum kaldırım taşlarında
kanadı kırık bir serçe gibi

redfer