Kaldırım Mühendisi Şiiri - Hasan Arpaci

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Kaldırım mühendislerine dönmüşüm,
İstanbul sokaklarında.
Rüzgara kapılan kuru yaprak,
Kuruyan toprak,
Uçuşan tozlar gibiyim.

Ulaşılmaz banka müdürlerinin,
Kapısında bekliyorum.
Kah adalete koşuyorum,
Kah çağlayana uçuyorum,
Kah icra dairelerinde,
Fırça yiyor,
Bazen de,
Tanıdık hukukçular görürsem,
Yüzümü saklıyor,
Olta atıyorum.

Ne kadar sokak varsa dolaştım,
Cami,türbe,yatır,satır öğrendim.
Otobüs hatları,
Metro saatları,
Arkeolojik sanatları,
Hangi kafeye kim takılır,
Kandiller nasıl yakılır,
Nargile nerede içilir,
Laflar nerede çakılır,
Siyaset nerede yapılır,
Belledikçe belledim.
Tek eksiğim,
Kütüphane bilmediğim.

Koca İstanbul’u gezdim dolaştım,
Çok dindar gördüm de,
Bir mümin bulamadım.
Bulup;dost olamadım,
Mana ya doyamadım...

Bürokrat,teknokrat bir vatandaş,
Sokakta bulursan kendine yandaş,
Sanki,
Her Allah diyen müslüman,
Her namaz kılan mümin,
Din bataklığında,
Batarsın işte böyle,
Yavaş yavaş...

Bende çok yararlı olabilirim,
Ama kendimi anlatmam lazım.
Önce dolandırıldığımı kabul edip,
O şerefsiz dolapçıya gitmem lazım.
Sonra inşaatlarından demir çalan,
Fırıldak Hacıyı bulup,
Arzu hal etmem lazım.
Sahte mal satan,
Necmi Düzgün’e varıp,
Tedrisattan geçmem lazım.
Finansçı Fikret’e madik atıp,
Bu yılki Tefecilik karını,
Sormam lazım.
Belediyelerden iş tutan,
Milli şeyin üyesi,
Falancanın oğlu,
Doğrucu davuddan,
El almam lazım.
Sağlam sebzeleri üste koyan,
Manavdan ırıbını,
Öğrenmem lazım.
Plancı Zekiy’e gidip,
Yalancı palavralar,
Dinlemem lazım.
Mahallenin hırsızı,
Kilitsiz mümin’i,
Görmem lazım.

Onlardanda bir şey çıkmazsa,
Orospu yosmanın akrabası,
Arsa mafyası,
Sırtlan safi,
Belki tutar elimden.

Hiç biri olmazsa şayet,
Üzülme hepsi piç,
Haramzade zaten.
Bense bir hiç,
O zaman,
Tanrı’ya havale etmem lazım.

Hasan Arpacı,2017,Üsküdar