Kaldırım Köşesi Şiiri - Kasım Kobakçı

Kaldırım köşesinden ilerliyorum,
Seçiyorum suskun birçok adem evladı,
Sevincinden, yitirmemiş bir şey,
Sahipsiz, yerleşmiş banka düğürcük kemiriyor.

Yüz yerinden murakka, üzerinde giysi,
Hitap eder ona, "Selam ey abalı!", kimileri.
Güya bakışım karşısına uğradı mütalaalarım,
Bu yola sapalı, bugün sabahleyin bende.

İhtimal ki bin beş yüzden ziyade şükreyledim durumuma,
İki yüz yirmi gazla, cihetimden bir motosiklet sirayet oldu,
İhtimal ki ayırt dahi etmedi amcayı, toy gençti,
Geçiyordu, musikiye uyarak ihtimal ki caz veya popüler.