Kaldırım gözyaşları... Şiiri - Recai Aslan

sensizliğin adını ben koydum aşkın baharında.
.....neredesin?
.....haykırışların nerede?
tükendi umudum,
yüreğim tükendi.
.....haykırışların nerede?
.....sen neredesin?
bir umut bekleyişim,
özlemim,hasretim
içimdeki acı sen.
gümrah ırmaklardan ummanlara koşturan.
o şey sen!

......haberin varmı?
bu kentin yağmurlarıyla ıslandı
yürüdüğün kaldırımlar.
hasret kaldığım tebessümlerini anarken.
üşüdüm!
ben yalın,sen yoksun!
yıldım,ama yıkılmadım.
gar otobüslerinin art art'a sıralandığı,
terminal anonsları ile uyandım,
gidişinin hayalinden.
gözlerimden başlayıp,yanaklarımdan süzülen birkaç damla kaldı,
bana mirasın.
birkaç adımdan sonra çöktü takatsizlik dizlerime,
gittiğin yerlerin izi sanmışken;
oysa yoktun;
yoktun işte,
bende ve bu şehirde.
.....kaldırımlar güldü halime,ıslak gözlerle.
avazı çıktığı kadar bağırıyordu sanki,
şimşekler her çaktığında yağan yağmur'a.
.....ıslatma!
ıslatma sakın bu garip'i.
üşümüş....
buz tutmuş zaten eller'i,ayaklar'ı.
yanan yüreğine aldırmadan ıslatma,dur.
.....içimde yanan kor ateş bile hiç kalıyor,
bedenim'i saran sensizlik soğukluğun'a.
.....unutmaki!
çaldığım'ı sandığın hayat'ın,
aslında benim sende kalan yaşam'a sevincimdi.

.....şimdi gidiyorum!
gidiyorum,
yarın'ımdan ümitsiz,
yarım kalan beden'im sensiz,
bu son vedamda eşsiz benzersiz,
bir yolculuk ki;
geri dönüşsüz vede sessiz.
kader değil sensiz yaşamak,
yoksul gibi diz çöküp,
utanarak ağlamak,
yaradan'a el açıp,
bir tek sen'i dilemek,
inan,kader değil.

.....tek gerçek ise;
bir başka idi,senle sevda,
yarınlar'a estiren,
engin denizler'in,azgın sular'ındaki,yorgun dalgalar'ı bile umut ile coşturan.........

Recai aslan.....