Biraz kaldın içimde.
Küçük bir yalnızlık gibi,
bir kahve fincanının dibinde duran telve gibi
karanlık, sıcak ve suskun.
Seni düşünmek değil bu, daha çok sana susmak.
Bir masada oturur gibi tek başıma,
karşımda senin hiç gelmeyecek hâlinle.
Balkonlara bakıyorum bazen, bir ışık yanıyor
bir kadın saçlarını topluyor ve ben hep sen sanıyorum.
Aşk neydi?
Aşk, geceye sığmayan bir insandı belki.
Ya da konuşulmayan bir “merhaba.”
Belki de hiç başlamamış bir veda.
Ben seni özlemiyorum artık.
Ama hâlâ bir çatal alırken elime
“sen olsaydın” diye tutuyorum ucundan.
Aşk
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 12:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!