Kaldı Bir Adım Şiiri - İskender Dağıstanlı

Zaman törpüsünde eridi ömrüm.
Açma çiçek! Ötme bülbül! Koşma kız!
Çözülmeyen bir sır,ah bu kör düğüm...
Biz, bildiğin eski cevher değiliz.
Sarhoşsuz meyhane misali gönlüm.

Ak alnıma kara çatkı vuran kim?
Dağ başına neden soğuk kar düşmüş?
Ey hissiz yüreksiz,ey katil zaman! ! !
Dermansızlık dört yanıma üşüşmüş.
Beni, per perişan yere seren kim?

Nerdeyim,hayatın neresindeyim?
Bu asa,bu soğuk,üstelik kambur...
Bu şeklim yabancı,ne biçimdeyim?
Vur, titrek yumruğum,aynalara vur!
Aynalar hep yalan! Yalan içindeyim.

Dallarım,yollarım,ellerim hani?
Perişanım,tesellisiz diz çöktüm.
Kayboldu yarlarım,pirlerim hani?
Ey kader,pek erken belimi büktün...
Gülüp oynaşanlar,şahlarım hani?

Umut yok,yol bitti,kaldı son adım.
Yaşamak ne demek,daha bilmeden
Dizlerim titriyor,artık muradım:
Azrail canım al çekiştirmeden!
Evvel zaman içre ben de var idim.

(Göksun 1960)