Gurbete çıktı güveyler gelinlerim yalnız kaldı
Büyüdü ölüm sınırı çocuklarım öksüz kaldı
Eğri kasketleri yıkık gittiler çok uzaklara
Soğudu buğday sıcağı ekinlerim ıssız kaldı
Işıklarım söndü canım güle taş attılar da hep
Söz şiire düştü gönül ozanlarım yıldız kaldı
Güldüm ağladım sessizce sevdim güzeli yalan yok
İçimi güne serdim dost sel sularım deniz kaldı
Kayıt Tarihi : 12.3.2010 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!