Temaşa ederken bu seranomiyi,
Günler ayları, aylarsa yılları kovalıyor.
Gece gündüzü, kış baharı solukluyor,
Çiçeklerse dallar da meyveye duruyor.
Zamanın kalb atışları yıllara yenik oysa,
Sessizce baharı müjdeliyor kardelenler.
Ümitle coşanlar umutla bakarken yarınlara,
Sevgili'ye adanmış sözler dökülür dillere.
Nedir, niçin, nereye diye düşününce,
Bilinmeyenler düşermiş bu ak bezme.
Düşünürken masivanın da ötesini,
Maşuka vuslat mı bilinmez ki O!
Yolun neresinde...?
Kayıt Tarihi : 29.12.2005 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!