Kalbinden Sil Kadınım Şiiri - Kerim Baydak

Gel diye, haber göndermişsin sılaya.
Gelemem ki kadınım....
Başım girmiş bir kere püsküllü belaya.
Ellerim bağlı...
Ayaklarım vurulmuş prangaya çözemiyorum
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Ben dönemem oraya, sevgi abidesi o eve.
Kinle, nefretle dolmuşum, size yer kalmadı inanın.
Ben de hiç insanlık yok,
Metanet, dirayet desen kalmadı.
Girmişim çirkefin içine bir kere...
Gidecek ne bir evim, ne de çalacak bir kapım var kadınım.
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Ben de hayat kalmadı.
Dost bildim, güvendim, sattılar on paraya...
Mafyanın eline düştüm, alnıma sürdüler silinmez o karayı.
Mertlik yok, namertlik çok...
Ün salmış iki yüzlülük, almayın başınıza ben gibisi belayı.
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Affet beni, n’olursun affet alamadım sana sarayı.
Ar, namus kalmamış artık...
Heryerden geliyor fahişe edilenlerin sesi ve de nefesi.
Şerefsizlere aldanıp gelme olur mu?
Olmuş namussuzlar, hepsi birer başbelası.
Herşeye sahip olmuş, amma öğüt vermemiş kahpe anası.
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Değiştim, hem de çok değiştim, yok artık dost nefesi.
Sen tertemizsin, istesem de sana gelemem bilesin.
Namus timsalisin, istesem de sana el süremem.
Kopar at beni o yüreğinden, istesem de sevemem.
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Çocuklarımla sana bakıp da yüzüne gülemem.
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Sen kendine hayat arkadaşı bul olur mu, kadınım...
İnan ayak paspası oldum burada...
Şerefsiz oldum, bunu bil kadınım.
Sakın ha! Sakın haysiyetsizlere kanma...
Yavrularımla her zaman gül, mutlu, huzurlu ol emi.
Sen herşeye lâyıksın...
Ama ben, ama ben sana lâyık olamadım...
Unutun artık, unutun beni kadınım...
Beni ebediyen kalbinden sil, kadınım...
Ebediyen sil...

08.03.2008 Adıyaman Kerim BAYDAK