Ey nehirlerden kopup gelen, çağlayanları ürkütüp okyanusları korkutan..
“Boğamaz hiçbir şey beni” diyen devasa gemileri tek tokadıyla deviren..
Aklımın fırtınası, zehirli dalgalarıyla durmadan durmadan durmadan kalbimi döven..
Feryat olmuş yedi cihana hengâmen..
Müjdeliyorsun ihtişamlı doğuşunu sessizliğinle..
Yıkacaksın bendini, kimyasını bozacaksın şifanın..
Varlığına kast ediyorsun simyacının, sensizliğinle..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta