Kalbimizden Vurulduk Şiiri - Süleyman Belan

Gözlerin kapıda ellerin kalbinde beklerdin beni
Geç gelirdim basit bahanelerle hani
Kırıcı sözler dilimizin ucuna kadar gelirdi
Sonra sûkût kaplardı bütün geceyi
Elif gibi duramadık kalbimizden vurulduk

Aktı zaman güneşli bir sabaha uyandık
Dünü Dünde bırakmış gibi yaptık
Aslında Kalbimizin bir köşesinde sakladık
Kapı önünde vedalaşırken gözlerimizi kaçırdık
Elif gibi duramadık kalbimizden vurulduk

Deniz kenarında mehtabı seyrediyorduk
Ay’ın ve yıldızların ahengin de mest olduk
Ellerimiz ellerimizdeydi fakat yorgunduk
Göz göze gelince içten içe anlıyorduk
Elif gibi duramadık kalbimizden vurulduk

Her şey kendiliğinden düzelir diye saldık
Bugün yarın derken dünlere hasret kaldık
Oturup içimizi döksek bu aşkı kurtaracaktık
Gururla yattık kibirle kalktık aşkın içini boşalttık
Elif gibi duramadık kalbimizden vurulduk