Ardımda bıraktığım sokakların
Kaldırım taşlarına bakarak yürürken,
Gecenin Karanlığında
Kafamı kaldırmış,
Yıldızlardan medet umuyordum.
Onlarında önünü iki de bir
Bulutlar kesiyor.
Yönümü bulmamı istemiyorlardı sanki
Hep böyle sarhoş mu dolaşmalıydım.
Nerede o doğru yol
Kim gösterecek?
Kendim bulmalıydım sanki
İnsanlar hiç aynı yöne gitmiyorlar
Kimi öte,kimi beri
kimi sağa,kimi sola
Ben nereye gitmeliydim?
Bilmiyorum..
En iyisi sabit kalmalıyım
mı acaba?
Ama bir yere gitmeliyim.
Kaldırımlar sessiz,yıldızlar sessiz
Nereye mi?
Kalbimin götürdüğü yere.
Kayıt Tarihi : 21.7.2007 14:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdullah Özcan Gökçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/21/kalbimin-goturdugu-yer.jpg)
akıcı ve duygulu
güzel şiir okumanın tadına vardım
yüreginize saülık
kaleminiz susmasın efendim
selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (2)